|
|
|
| شنبه 91/9/18
بعضی واژه ها دل ِ آدم را می گیرد در دستانش ... که شاید یک نفر ِ دیگر هم پیدا شود ... که مثل ِ تو ... دلش در دستانش باشد و ... بعضی حرفها از بعضی آدمها با دل ِ آدم عجیب بازی می کند طوری اشکت را در می آورد که خودت هم حیران می مانی ... وقتی به خودت می آیی که دیگر ... دریای چشمانت دارد در طوفان ِ عجیبی دست و پا می زند آن وقت یکی بیاید دستت را بگیرد ... آن وقت ... خوب است یکی دیگر هم خیلیییییییی متفاوت هوایت را داشته باشد ... خیلی خوب است ... . . . مَ.ن دل دل کردن را از خود ِ تو یاد گرفتم ... بغض کردن را ... اینگونه سکوت کردن را ... آن گاه که داشتم نبض ِ دلت را می گرفتم و تو حواست به مَ.ن نبود! راستی یادم رفت بگویم ... چرا نبض ِ دلت انقدر کند می زد؟ . . . می دانم که این روز ها ... تو هم مثل ِ مَ.ن ... پر شده ای از درد بغض دلهره و این نبض ِ کند ِ مَ.ن و تو با تپش ِ دلهایمان عجیب تناقض دارد ... دیگر دکترها هم از دست ِ مَ.ن و تو خسته اند ...! مَ.ن و تو این شبها کم می آوریم ... این شبهای ابری این آسمان ِ بی ماه این بغض های نفس گیر . . تقصیر ِ کسی نبود جا خوش کردن ِ این ابرهای ِ سمج این آسمان ِ بی ماه این هق هق ِ بی دریغ ِ باران این نگاه ِ سرد ِ آفتاب این نفس های تند ِ باد شاخه ی نیلوفریمان را شکست .... و بغض کردیم ..........
بیا از همین بغض های ترک خورده هم نفس بکشیم! ______________________ پ.ن: مَ.ن و تو خالی تر از همیشه ... مانده ایم به انتظار ِ هیچ!
|
[ archive ] مَ.نتو او اردیبهشت واژه ها سفرنامه تماما مخصوص یاسهای ِ این حوالی داستان ِ کوتاه مادرانه [ links ]
اندیشه نگار |
